Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ), tıbbi atıkları, sağlık bakım hizmetlerinden kaynaklı, enfeksiyon yapıcı özelliği bulunan ve bulunmayan atıklar olarak tanım-lamaktadır. Ayrıca DSÖ, enfeksiyon yapıcı atıkları kesici (şırınga ve diğer iğneler, neşter ve infüzyon setleri gibi) ve kesici olmayan (bandaj ve hidrofil bez gibi); enfeksiyon yapıcı özelliği bulunmayan atıkları ise hastalarla teması olmayan ve evsel atıklara benzer (kağıt, cam, plastik ve metal vb.) atıklar şeklinde sınıflan-dırmaktadır (World Health Organization, 2005: 2). Tıbbi atıklar, sağlık kuruluşları kaynaklı (evde sağlık bakım hizmetleri dâhil), hava, su ve toprakta kalarak ekolojik dengeyi bozma potansiyeli taşıdığı için tehlikeli ve zararlı atıklar sınıfına giren, üretimi, taşınması, depolanması ve bertarafına ilişkin özel tedbirler alınması gereken atıklardır (Aydoğan ve ark., 2011: 132). 25.01.2017 tarih ve 29959 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Tıbbi Atıkların Kontrolü Yönetmeliğinde tıbbi atık “enfeksiyon yapıcı, patolojik ve kesici-delici atıkları” ifade edecek şekilde tanım[1]lanmıştır. Bu kavramsal açıklamalar ekseninde tıbbi katı atık, sağlık hizmetlerinin yürütülmesinden kaynaklı, enfeksiyon bulaştırma potansiyeline sahip, kesici ve delici özelliği bulunabilen ve doğası gereği tehlikeli atık sınıfında değerlendirilebilecek katı atıklar şeklinde belirtilebilir.
Ana Sayfa Tıbbi Katı Atıklar
